ایران کشوری است در غرب افغانستان که با کشور ما حدود 936 کیلومتر مرز مشترک دارد.
در طی بیش از 30 سال جنگ داخلی در کشور، ایران یکی از کشورهایی بوده که همواره در امور داخلی افغانستان به طرق مختلف دخالت کرده است، ایران در سالهای تجاوز مقاومت در مقابل نیروهای شوروی همواره با همایت های نابجای خود از گروههای جهادی باعث هرمرج در کشور شد که جز بربادی و ویرانی ارمغانی برای کشور ما نداشت. این کشور در زمان طالبان بدترین موضع را در مقابل افغانستان اتخاذ کرد تا جایی که پس از کشته شدن دیپلماتهای ایرانی در شهر مزار شریف دولت این کشور تا مرز جنگ با نیروهای طالبان پیش رفت، از طرف دیگر در داخل شهرهای ایران در آن زمان وضع برای مهاجرین بسیار بدتر بود، روی اکثر دیوارهای شهر شعارهای تندی بر علیه طالبان و اهل سنت و همین طور مهاجرین نوشته شده بود و تعدا بسیاری از مهاجرین به عناوین مختلف اعدام شده و یا به زندانهای طولانی مدت محکوم شدند.
در سالهای جنگ داخلی افغانستان...
در سالهای جنگ داخلی افغانستان و سالهای پس از آن ایران پذیرای مهاجرین افغانی در خاک خود بود، در اوایل ورود مهاجرین، نحوه برخورد دولت و مردم ایران با آوارگان افغانی نسبتا خوب بود تا جایی که افغانی ها مانند ایرانی ها دارای امتیازاتی مانند کپن و اجازه عبور و مرور بودند، اما پس از گذشت چند سال رفتار دولت و مردم ایران در مقابل ایران تغییر کرد و به جایی رسید که به افغانی به چشم یک دشمن خونی نگاه می کردند. در طی دو سال اخیر سیاست خصمانه دولت ایران تا جایی پیش رفته که برای بیرون راندن مهاجرین افغانی وارد خانه های آنان می شوند و به زور و توهین آنان را در سرمای زمستان به افغانستان باز می گردانند. در حالی که عده کثری از این مهاجرین در خود ایران به دنیا آمده اند و حتی ساعتی در افغانستان زندگی نکرده اند و فرهنگ و آداب زندگی آنان مانند ایرانیها شده است و بازگشت آنان به افغانستان باعث دوگانگی و هرج و مرج می شود که این خواسته ایران است.مسائل دیگری نیز در این میان در سالهای اخیر مطرح شده است که یکی از مهمترین آنان حضور نیروهای خارجی و ناتو در همسایگی اش است که ایران از این مسئله بسیار پریشان و در هراس است. زیرا که اگر آمریکا و هم پیمانانش بخواهند به ایران به خاطر مسئله هسته اش حمله کنند خاک افغانستان یکی از سریع ترین راهها برای پیروز شدن خواهد بود و حکومت ایران این را خوب می داند. به همین دلیل ایران سعی می کند با زیر فشار گذاشتن دولت و مردم افغانستان از راههای مختلف در داخل خاک افغانستان نا امنی ایجاد کند تا نیروهای خارجی سرگرم مبارزه با آنان شوند و از حمله به ایران صرف نظر کنند. این ادعا از جایی ثابت می شود که نیروهای امنیتی افغان بارها اعلام کرده اند که سلاح های ساخت ایران و مواد منفجره از نیروهای شورشی و یا در مرزها توسط گمرک ها کشف کرده اند. و حتی به تازگی اعلام شده ایران در خاک خود و نزدیک مرزهایش با افغانستان به شورشیان آموزش های تروریستی می دهد تا در داخل افغانستان نا امنی ایجاد کنند.
یکی دیگر از موارد دخالت ایران پرداخت مبالغ سنگین به وکلای پارلمان افغانستان بوده است که در پالمان کشور منافع ایران را در نظر بگیرند.
موارد دیگری مانند عدم صدور ویزا سیاحتی و یا تجاری برای اتباع افغانی را هم می توان بیان کرد بطوری که اگر یک شهروند افغانی بخواهد وارد ایران شود یا ویزا دریافت نمی کند و یا باید مبالغ کلانی رشوه پرداخت کند تا بتواند ویزا بگیرد. در عین حال وقتی اتباع افغانی از راه قانونی وارد ایران می شوند با بر خورد بد و تند مامورین مرزی مواجه می شوند و یا در داخل شهر های ایران با جود داشتن ویزای معتبر به خاطر افغانی بودن بازداشت می شوند که در مقابل آزادی خود باید مبلغی پول به مامورین ایرانی بدهند. از طرف دیگر اتباع ایران به راحتی تمام می توانند از سفارت و نمایندگی های آن ویزا بگیرند و وارد خاک افغانستان شود. و حتی تا جایی کار انان راحت است که با خودروی شخصی خود وارد می شوند امری که برای اباع افغانی کاری بسیار دشوار و هزینه بر است.
یکی دیگر از مهمترین مواضع خصمانه ایران در مقابل افغانستان جلوگیری از ورود سوخت مصرفی مردم به خاک افغانستان بوده که در ماههای اخیر اتفاق افتاده است. افغانستان به دلیل اینکه یک کشور محصور به خشکی است، طبق قوانین بین المللی کشور های همسایه باید در امور ترانزیتی و تجارتی همکاری لازم را با این کشور داشته باشند، امری که از طرف ایران و پاکستان بسیار نقض شده است. ایران همواره بر این ادعای خود که این موارد سوختی در اختیار نیروی های خارجی قرار می گیرد پا فشاری می کند اما مسئولین افغانی این ادعا را رد می کنند و می گویند این سوخت ها فقط برای مصارف داخلی استفاده می شود ولی ایران قبول نمی کند.
از دخالت های گذشته و مواضع اخیر ایران در مقابل افغانستان می توان به این نتیجه رسید که ایران نه تنها خواستار افغانستان آباد و آزاد و امن نیست بلکه نهایت تلاش خود را برای بر اندازی حکومت افغانستان و آغاز جنگ داخلی دیگری می کند.
شاید تا چند سال پیش پاکستان در جای اکنون ایران قرار داشت و انواع برنامه های مخرب را در افغانستان به وسیله سازمانهای جاسوسی خود پیاده می کرد. اما امروز ایران به دشمنی بزرگتر و متعصب تری تبدیل شده است.
یکی از راههای مقابله دولت افغانستان با این گونه اقدامات توان بخشی به تولیدات داخلی و جهت دادن تاجران به سوی کشورهای دیگر بجز ایران است. تاجرانی که میلیاردها دلار از سرمایه های آنان اکنون یا پشت مرز ایران با افغانستان مانده و یا در شهر های مختلف ایران سرمایه گذاری شده اند.
دولت باید با ساخت انبارهای سوخت در کشور مانع از بروز چنین مشکلاتی شوند.مردم افغانستان نیز باید این را بدانند که ایران هرگز برای آنان دوست و همدم خوبی نبوده و نخواهد بود و باید به فکر دوست دیگری باشند. زیرا ایران حتی با مردم خود در خاک خود مشکل دارد چه رسد به افغانی ها.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر