شاید اصلی ترین دلیل برای این کار زیر فشار گذاشتن دولت افغانستان باشد، چرا که دولت افغانستان یکی از هم پیمانان ایالات متحده آمریکا و ناتو است، از طرف دیگر ایران از حضور نیروهای خارجی در همسایگی اش نگران است، زیرا در صورتی که آمریکا و متحدانش بخواهند ایران را مورد هدف نظامی قرار دهند، خاک افغانستان یکی از سریع ترین راههای حمله خواهد بود.
ایران بارها اعلام کرده است که خارجیان باید از همسایگی اش بروند و برای تسریع در این روند حتی به مخالفان دولت و تروریستها نیز آموزش های لازم در خاک خود، برای اجرای اهداف تخریب کننده را داده است.
علی رغم مذاکرات بین دو کشور باز هم ایران به تعهدات بین دو دولت عمل نمی کند، و روی موضع قبلی خود پا فشاری می کند، تا آنجایی سفیر این کشور در کابل نگرانی خود را در این مورد که سوختها در اختیار خارجیان قرار می گیرد بیان می کند.
اما ما مردمی که اکنون در افغانستان زندگی می کنیم می بینیم که قیمت سوخت به شدت افزایش یافته است، کیفیت سوخت از قبل هم پایین تر آمده و رفت و آمد خودروهای شخصی کمتر شده است، شاید از یک طرف این به نفع کشور ما باشد چرا که آلودگی هوا به یک معضل تازه تبدیل شده است که شاید با این کار از میزان آن به دلیل کم شده تردد خودرو ها کاسته شود، اما از طرف دیگر زمستان سرد افغانستان با وجود این محدویت ها و کارشکنی های دولت ایران سوز سرمای کشور بیش از پیش احساس می شود.
چه باید کرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
امروز کشور ما بیش از پیش محتاج کمک های کشورهای دیگر است بخصوص کشورهای همسایه مانند پاکستان و ایران، اما هنگامی که ایران در تعهدات خود کارشکنی می کند باید به فکر راههای دیگری برای تامین سوخت و مواد مورد نیاز مردم بود.از آنجایی که تقریبا تمام واردات از سوی ایران توسط بخش خصوصی و تاجران عادی صورت می گیرد، این تاجران باید به فکر جای دیگری غیر از ایران باشند، از آنجایی که 30 درصد سوخت از مرز ایران وارد می شود، و 70 درصد از مرزهای دیگر کشور های باید این 30 درصد را هم از همان مرزهای دیگر بجز ایران وارد کرد، شاید در کوتاه مدت این یک اقدامی باشد که به ضرر تاجران تمام شود اما افغانستان را در بخش سوخت از مرز ایران بی نیاز می کند.
در بخش مواد غیر سوختی تاجران افغان مقدار قابل توجهی مواد غذایی و دارو از ایران وارد می کنند، اما این مواد به قدری بی کیفیت هستند که امکان دارد با مصرف آنها هر لحظه مصرف کند دچار مسمومیت غذایی شود. از این رو تاجران افغان باید به مرور زمان خرید مواد غیر سوختی از ایران را محدود کنند و یا حتی آنها را به طور کامل تحریم نمایند. شاید این اقدام یک عمل مقابله به مثل باشد اما باید ایران هم بداند که مردم افغانستان می توانند روی پای خود بایستند.
کشور ایران در طول بیش از 30 سال پذیرای مهاجرین افغان بوده است، اما در طول این سی سال از آنها به اشکال مختلف سوء استفاده کرده است که یکی از نمونه های بارز آن کار در محل های پر خطر بدون هیچ ایمنی مانند ساختمانهای بزرگ، حفر چاههای عمیق و کار در معادنی که ایمنی کافی را ندارند. و این بار که به زور در این زمستان سرد مشغول اخراج مهاجرین افغانی هستند باز هم دست از خیانت بر نمی دارد و همین نفتی که در خانه های مردم فقیر برای گرم کردن خانه ها استفاده می شود را نتوانست تحمل کند وآنرا هم ممنوع کرد.
به هر حال کشور ما در وضعیت شکننده ای قرار دارد که باید در مقابل این چنین اقاماتی تاب تحمل داشته باشد تا بتواند در آینده ملتی مستقل و دولتی مقتدر داشته باشد و به کشور های دنیا نشان دهد که افغانستان هم می تواند آباد باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر