ایران و رودخانه هیرمند

سد کمال خان در youtube

در روزهای اخیر عده ای از مقامات ایرانی در مورد رودخانه هیرمند و حقابه خود در این رودخانه اظهاراتی مطرح کرده اند که شاید در ظاهر اشکالی نداشته باشند زیرا در معاهده 1972 میان افغانستان و ایران مقداری آب مشخص ذکر شده بود و دولت افغانستان به آن پایبند است اما سوال اصلی اینجاست که چرا ایران تا امروز این ادعا را مطرح نکرده بود و چرا امروز که دولت افغانستان پس از سالها جنگ و ویرانی قصد کرده تا برای آبادی خود قدمی بردارد ایران یک اینچنین ادعایی را طرح می کند و نگران حقابه خود است.

دریاچه هامون سالهای درازی است که خشک شده است در زمانی این دریاچه خشک شد افغانستان هنوز درگیر جنگهای داخلی بود، جنگهایی که هرگز فرصت استفاده از آب رودخانه هیرمند را به دولت و مردم این کشود نداد، در زمان امارت طالبان نیز به دلیل اینکه هنوز مناطق کنار رود به شهر تبدیل نشده بود نیازی دیده نمی شد که دولت وقت تصمیمی را این رودخانه بگیرد اما امروز اگر کسی بعد از ساهای درازی وارد مناطق مرزی بخصوص ولایت نیمروز و شهر زرنج شود به خوبی خواهد دید که جمعیت این شهر و شهرهای دیگر چقدر زیاد شده است و بیش از موقع نیاز میرود تا دولت افغانستان برای ایجاد سدی و ساخت دریاچه های مصنوعی اقدامات لازم را انجام دهد اقداماتی که در زمان سردار محمد داوودخان و قبل از آن باید انجام می گرفت اما به خاطر تمام دلایلی که ذکر شد این امر تا به امروز به تعویق افتاد.

در زمان شهید سردار محمد داوودخان هشتاد درصد کار بند(سد) کمالخان انجام شد اما کودتای 7 ثور 1357 هرگز مجال اتمام کار را نداد، اما در سالهای اخیر که دولت افغانستان به کمک کشور دوست مانند ترکیه، آمریکا، ژاپن و... اقدام به اتمام این سد نموده است همسایه به ظاهر دوست ولی دشمن غربی ما(ایران) دست به دسیسه های فراوانی زنده است. از دادن پول به شرکت های پیمانکار و سازنده گرفته تا قتل عام کارگران این سد که آنرا هم به گردن طالبان انداخته اند، طالبانی که خود شاید به دلیل همین تبلیغات و اجبار و فشار زندگی دست به سلاح برده اند. از طرف دیگر مردم ولایت نیمروز از بی آبی رنج می برند و هر گالن آبی که حق آنان است را به قیمت 200 تومان معادل 8 افغانی می خرند، جای افسوس اینجاست که مسئولین ولایت نیمروز هر یک خود شناسنامه و مدارک ایرانی دارند و به نوعی نوکری دولت ایران را می کنند و شاید دولت از این غافل باشد و یا خود را به غفلت زده است.

ایران هرگز حاضر نبوده تا این سد و سایر سد های موجود در ولایات فراه، هرات و... را کسی بسازد و مورد بهره برداری قرا دهد زیرا گمان ایران بر این است که همان طور که دریاچه هامون خشک شد چاه نمیه ها هم خشک شوند ولی از امر غافل هستند یا شاید به آن فکر نمی کنند که آب دریاچه هامون از پسآبه ها و باران های موسمی تامین می شد و رودخانه هیرمند اصلا در تامین آب آن نقشی به سزایی نداشته است.

امروز دولت ایران و بخصوص سیستانی های خود فروخته به هر راهی دست می زنند تا نگذارند دولت افغانستان این سدها را بسازند، ولی کور خوانده اند زیرا ملت ما بیدار شده و بزودی کاسه صبر ملت لبریز خواهد شد و آنوقت جوانان همین مرز و بود آستین همت بالا خواهند و خود این سد ها را به اتمام خواهند رساند.

دولت آمریکا نیز قول هایی را به مردم شهر زرند و ولایت نیروز داده است که امنیت ساخت این شد را تامین کند و ما از آنها این خواهش را داریم که نگذارند این روباه حیله گر به اقدامی دست بزند که مردم مظلوم افغانستان تاوان آن را پس بدهند.

این حرف آخرمن با دولت ایران است، بترسید از خشم و غضب الهی و بترسید از آزار مظلوم و خوردن حق یتیمان و بیوه زنان افغان و بترسید از روزی که ملت ما به خشم آید، و آن روز از کابل تا تهران برای ما به امید خدا فقط یک هفته راه خواهد بود.

ما بیدر و هوشیاریم و ما می فهمیم.